እኛ ኢትዮጵያውያን ለብዙ ዘመናት ከጦርነት ጋር ኖረናል፡፡ ሀገራችንን ከባዕዳን ጠብቀን ሀገረ አግዓዝያን ለማድረግ የመጡብንን ከመከላከል የተሻለ አማራጭ አልነበረንም፡፡
ሽፍቶች ከሽፍቶች፣ ዐማፅያን ከመንግሥት፣ መንግሥት ከዐማፅያን ስንዋጋ ኖረናል፡፡ እኛም በኩራት «ጦርነትን መዋጋት ብቻ ሳይሆን ጦርነትን መሥራትም እንችልበታለን» እያልን እስከ መናገር ደርሰናል፡፡
ታሪካችን ሲመዘዝ ማጉ ነፃነት ቢሆንም ድሩ ግን ጦርነት ሆኖ ይገኛል፡፡ የምንዋጋው ጠላት ባይኖረን እንኳን በሰላም ወደሚኖሩት አራዊት መንደር ብቅ ብለን ዝሆን እና አንበሳ፣ አጋዝን እና ነብር ገድለን በመምጣት እንፎክራለን፡፡ የባሰ ሰላም ካጋጠመን ደግሞ ጦር አውርድ ብለን እንጸልያለን እያሉ አንዳንድ የቀድሞ ድርሳናት ያወጉናል፡፡
ታድያ ይህ በጦርነት አድገን በጦርነት መኖራችን በአንድ በኩል ጀግና እና አልደፈር ባይ፣ ዘመናዊ ጦር ታጥቀው የመጡትን በባህላዊ ቆራጥነት እና በሀገር ፍቅር ወኔ የሚገዳደር እና የሚያሸንፍ ሕዝብ ሲያፈ ራልን፣ በአንድ በኩል ደግሞ የራሱን ጠባሳ ጥሎልናል፡፡ መቼም አንከን የሌለው መድኃኒት አይፈጠርም፡፡
